αφού στ’ αλήθεια, δεν τους ενδιαφέρεις

Posted by: Sotiris Kanellopoulos on: 16 Αυγούστου, 2013

• In: Blogroll | Να τα πω ποίηση;
• Σχολιάστε

36ο

Κρυμμένος κάτω από φυλλωσιές
μένεις αντάμα με το φυλακισμένο σου εγώ.
Πόσα παρακάλια θέλεις πια για να το ελευθερώσεις;

Η θάλασσα ξανοίγεται απέναντι πλατιά·
κάτι σύννεφα που ήρθαν, απλώς σου χαμογέλασαν
μπορεί και γιατί ψυχανεμίστηκαν
τα απόνερα της ψυχής σου.

Ο καιρός κυλάει ήσυχα
κανονικά.
Τι κι αν εσύ νιώθεις σαν να πνίγεσαι
στα κύματά του;

Δες την αλήθεια
Δεν έχει κύματα.
Εσύ τα κουβαλάς μαζί σου.

Τι τάχα οδήγησε το χέρι
να βγάλει έξω από την εικόνα τις φοβίες
και τις χαρές ίσως,
των πλαϊνών.
και των απέναντι.
Και των ισερχομένων;

Μείνε στην κρυψώνα σου, αν αυτό είναι που ζητάς.
Στην πραγματικότητα
όλοι σε παρατηρούν.
Όπου κι αν είσαι.
Αφού, στ’ αλήθεια, δεν τους ενδιαφέρεις…